به وب - بهترین وبسایت دانلود کتابهای صوتی و محصولات متنوع

در كتاب "بررسی هنر ایران" اثر پروفسور ارثراپهام پوپ هنر میناكاری اینطور تعریف شده است:

«مینا كاری هنر درخشان آتش و خاك است، با رنگ های پخته و درخشان كه سابقه آن به 1500 سال پیش از میلاد می رسد و ظهور آن بر روی فلز در طول سده ی ششم تا چهارم پیش از میلاد و پس از سال 500 پیش از میلاد مشاهده می شود. هنر میناكاری در ایران بیش از نقاط دیگر تجلی داشته و یكی از نمونه های قدیمی آن درعهد صفویه توسط شاردن جهانگرد فرانسه ذكر شده است كه قطعه ی مینایی از كارهای اصفهان بوده، مشتمل بر طرحی از پرندگان و حیوانات بر زمینه گل و بته به رنگ آبی كم رنگ و سبز و زرد و قرمز.»

هنر میناكاری را می توان یكی از اختراعات خلاقه ی بشر دانست ؛ زیرا این هنر شامل فعل و انفعالهای پیچیده ایست كه به هم ربط داده می شوند. از یك سوی عوامل ساده ای از قبیل سیلیكوم و مینیوم و پتاسیم و از سوی دیگر سنگ قیمتی كه تركیب آنها مینا را به وجود می آورد. از این رو این یك هنر آزمایشگاهی است و در حقیقت ماده ای است از تركیب اكسیدهای فلزات كه بر اثر حرارت، رنگ های مورد نظر را به دست می دهد در اختلاط با نمك به دست می آید در این عمل رنگ ها با درجه حرارت و طول زمان حرارت ارتباط زیاد پیدا می كند. بنابراین برای دسترسی به این پدیده هنری زیبا باید آتش و حرارت به دقت مراقبت و مهار شود. مینا كه طبعاً شفاف است ، شفافیت بیشتر خود را از اكسید قلع به دست می آورد كه تركیبات آن از زمان های قدیم تا به امروز ثابت و بدون تغییر مانده است.

در مورد سابقه ی هنر میناكاری در ایران لئوبرونستین و اروین مرگولیسErwin Margulies یادآور شده اند كه سابقه این هنر در ایران به زمان اشكانیان و ساسانیان می رسد؛ ولی استفاده از آن در آغاز اسلام ، تا پیش از حكومت ایلخان مسلمان مغول ، غازان خان (694 تا 703 هجری) روشن نیست. پادشاه در مدت كوتاهی به علم شیمی دست یافت و بر خلاف پیشینیان كه مبالغ هنگفتی در راه پیدا كردن اكسیر صرف می كردند ترجیح داد كه دانش و مساعی خود را صرف هنر میناكاری نماید.

رواج صنعت میناكاری در اصفهان از دوران پهلوی و حدود سال 1310 شمسی است و مخصوصاً طی سی سال اخیر این صنعت به وسیله ی یكی از استادان هنرمند و بنام اصفهان آقای شكرالله صنیع زاده بسط و توسعه یافت و شاگردانی در این مكتب تربیت شدند كه هر یك دریچه ی دیگری را برای هنر میناكاری گشودند. تا جایی كه هم اكنون حدود پانصد نفر استاد و كارگر به تهیه ی اشیاء مینائی اشتغال دارند. بیشتر اشیائی كه میناسازان فعلی به بازار عرضه می كنند عبارت است از:

گوشواره – سینه ریز – گلوبند – انگشتر – جعبه های بزرگ و كوچك آرایش زنانه – قوطی سیگار – جعبه های خاتمكاری و میناكاری – سرویس چای خوری مینا – شربت خوری مینا – حبابهای مینا كاری – بشقاب مینا – گلدان مینا به اندازه های مختلف – تابلوهای بزرگ و كوچك میناكاری كه با هنرهای دیگر مانند طلاكاری و خاتم كاری و مینیاتور تركیب می شود – كاسه قاب قدح میناكاری – قاب های عكس در اندازه های مختلف – زیر سیگاری مینا - پیپ مینا – آلبوم عكس – گلاب پاش مینا - پنكه سقفی – جار و چهلچراغ مینا ، درها و پنجره ها و ضریح های مینا كاری شده برای مقابر ائمه شیعه در كربلا و نجف و سامره و مشهد و قم و حضرت عبدالعظیم و اماكن متبركه دیگر.